respect

Właśnie rozmawiam z Paulą, kurde ona tak mądrze gada. Popieram ją w 100% i dokładam jeszcze swoje trzy grosze. Notka a tym co nas otacza.

Wyobraź sobie, że idziesz przez centrum miasta. Mijasz masę ludzi, harcerzy, skater'ów, grupkę dziewczyn z  papierosem, przedszkole idące na spacer i nagle widzisz kobietę, a w zasadzie nastolatkę niewiele starszą od ciebie, bardzo chudą, nogi ma jak połowa twoich rąk, ledwo idzie, ale udaje jej się resztkami sił dotrzeć do ławki. Teraz wciel się w nią; jesteś chora, patrzysz na swoje nogi, ręce i myślisz 'jestem za gruba'. Całymi dniami nic nie jesz, co kilka godzin popijasz tylko łyki wody mineralnej, ćwiczysz do nocy, żeby schudnąć, masz obsesję na punkcie liczby, którą widzisz na wadze. Boisz się, że wzrośnie, boisz się co pomyślą inni, bo przecież wszyscy się za tobą oglądają, i dziwnie, zatroskanie patrzą w twoją stronę. A teraz wróć do swojej początkowej roli, zwykłego przechodnia. Co pierwsze przychodzi na myśl jak ją widzisz? Pewnie zdumienie, obrzydzenie, słowa pogardy, może nawet często używany 'zwrot' 'fuuuuu'. Zgadłam? Może nie? Może jesteś inny/inna? Nie wiem, ale większość ludzi robi tak jak napisałam powyżej. Kiedy ktoś jest poważnie chory na raka, białaczkę, ma złośliwy nowotwór, myślisz 'biedna osoba, niedługo umrze, szkoda', a kiedy widzisz zbyt chudą, a może za grubą osobę myślisz o niej źle, a przecież to też są choroby, otyłość, anoreksja, bulimia, tez powinniśmy współczuć takim ludziom, a przede wszystkim to tolerować i wspierać chorych, w miarę własnych możliwości. Tolerancja, to bardzo ważna rzecz, która w Polsce dawno temu gdzieś się zagubiła...
muzyka